αλταμίρα

__________________________________________________

Το περίφημο σπήλαιο της Αλταμίρα στην Ισπανία έγινε γνωστό από τις θαυμαστές παλαιολιθικές τοιχογραφίες και τα χαράγματα που βρέθηκαν στους βράχους του. Απέχει 30 περίπου χιλιόμετρα από το Σανταντέρ της Βόρειας Ισπανίας και αποκαλύφθηκε από έναν κυνηγό της περιοχής το 1868. Το 1875, ο ερασιτέχνης αρχαιολόγος Μαρθελίνο ντε Σαουτουόλα (Marcelino de Sautuola) με μικρή ανασκαφή ανακάλυψε πολλά οστά ζώων και λίθινα προϊστορικά εργαλεία. Η κόρη του, Μαρία, ήταν η πρώτη που παρατήρησε τις βραχογραφίες στην οροφή του σπηλαίου, το 1879. Η μελέτη του σπηλαίου συμπληρώθηκε από την έρευνα των ανθρωπολόγων Ε. Καρταιγιάκ και Η. Μπρέιγ.

Έχει 270 μέτρα μήκος και στους θαλάμους του βρέθηκαν πάρα πολλά αρχαιολογικά λείψανα που χρονολογούνται στην Ωρινάκεια, Ανώτερη Σολουτραία και Κατώτερη και Μέση Μαγδαλένεια περίοδο. Ο μεγάλος προθάλαμος φέρει τις περισσότερες βραχογραφίες και το ύψος της οροφής του κυμαίνεται από 1,15-2,65 μέτρα.
Οι παραστάσεις χαρακτηρίζονται από μεγάλη ωριμότητα στην τεχνική και τη φωτοσκίαση καθώς και στον συνδυασμό των χρωμάτων –κυρίως κόκκινο μαύρο - που η υγρή ατμόσφαιρα της περιοχής έχει διατηρήσει άψογα μέχρι τις μέρες μας.

Εξαιρετική χαρακτηρίζεται και η πλαστικότητά τους, λόγω της κατάλληλης χρησιμοποίησης από τους καλλιτέχνες - προϊστορικούς κατοίκους του σπηλαίου των φυσικών εξοχών του βράχου για ν’ αποδώσουν τα ζώα τους ανάγλυφα.
Εκτός από τους βίσωνες είναι ζωγραφισμένοι αγριόχοιροι, ελάφια, άλογα, αίγαγροι, λύκοι, σύμβολα όπως χέρια και καλύβες καθώς και 8 εγχάρακτες ανθρωπόμορφες φιγούρες. Όλες μαζί φθάνουν τις 150 και οι καλύτερες απ’ αυτές χρονολογούνται στην τελευταία φάση της τέχνης των κυνηγών της Παλαιολιθικής εποχής, την Μαγδαλένεια περίοδο.

*Πηγές: Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, Live-Pedia.gr

ο νεκρός

Ο Νεκρός του Jim Jarmusch με τον Τζόνι Ντεπ

χωρίς σχόλια...

Click here to get your own player.



Ο ηθοποιός του Τάκη Κουφόπουλου σε απόδοση της Rodia.

ανδρεόπουλος γιάννης

ΤΑ ΣΥΡΤΑΡΙΑ

Τα συρτάρια γεμάτα με πίκρες του καλοκαιριού
και αρώματα των χαμένων επιθυμιών.
Ο καθρέπτης στυγνός εγκληματίας,
στέκει με την ψυχρότητα ιατροδικαστή,
για να θυμίζει τα απροσδόκητα σημεία των καιρών σου.
Αδύναμη η φλόγα του καντηλιού,
αποδίδει όλη της την δύναμη,
στην αμφίβολη τελευταία αναλαμπή της



ΛΕΞΕΙΣ ΜΕ ΝΟΗΜΑ

Ησυχία.. Αίσθηση ανυπαρξίας.
Το χάνομαι σε όλους τους χρόνους.
Μυστήριο.
Ανάμικτη περιέργεια και αναλυτικές δομές
στο ανύπαρκτο αποτέλεσμα.
Ταλάντωση.
Αμφίβολη σταθερότητα στην συχνότητα των κύκλων. Αμηχανία.
Αμφισβήτηση της ύπαρξης των γερασμένων επιθυμιών.
Τελική κατεύθυνση το σημείο επαφής

*οι τίτλοι παραπέμπουν στην πηγή

Andre Kertesz

αυτό που δεν τελειώνει

Είμ’ απ’ αλλού, κι είμαι μονάχη,
κι έχω απ’ τα νιάτα κουραστεί,
είμ’ η Κασσάνδρα κι η Ανδρομάχη,
κι έχω στα δύο μοιραστεί

μ’ έχουνε φέρει σε μια πόλη
γκρίζα, χλωμή και σοβαρή,
μα η καρδιά μου βρίσκεται όλη
σε κάποια χώρα τρομερή

εκεί που ο θάνατος φοράει
την προσωπίδα της χαράς
και σαν τρελός χοροπηδάει
μες τη φωτιά της συμφοράς

και τραγουδάει ένα τραγούδι
για κάποια πάθη αλλοτινά
για το παράξενο λουλούδι
που μουγκανίζει και πεινά

και τρώει παιδιά κι όμορφες κόρες
και το λατρεύουν σαν θεό,
και το ποτίζουν μυροφόρες
σε ολοσκότεινο ναό.

Εγώ γι’ αυτά είμαι πλασμένη,
μαύρα και κόκκινα μαζί,
θέλω να νιώθω μαγεμένη
και να ’χω αυτό που πάντα ζει

που δεν αρχίζει, δεν τελειώνει,
μόνο γυμνό λαμποκοπά,
ένα γαλάζιο χελιδόνι
που μοναχό φτεροκοπά

αυτό που είδε κάποιος ξένος
και άλλης χώρας ποιητής,
κι έγινε άγγελος χαμένος
και σκοτεινός ταξιδευτής

είδε στη θάλασσα να λιώνει
για μια στιγμή όλο το φως,
“να, τι είν’ αυτό που δεν τελειώνει!”
είπε κι απόμεινε βουβός

“να τι είν’ αυτό που δεν το σβήνει
πίκρα και όλεθρος μαζί
γιατί είν’ αέρας κι είναι δίνη,
και δεν στερεύει, πάντα ζει

γιατί δεν έχει ούτε λύπη
ούτε και πόνο ούτε χαρά,
μα έχει αυτό που πάντα λείπει
και που η ψυχή μας λαχταρά!”

στίχοι του Στρατή Πασχάλη

LA BAYADERE

LA BAYADERE
από τον περιηγητή του αερόστατου